-
1 dzicz|eć
impf (dziczeję, dziczał, dziczeli) vi 1. (wracać do stanu naturalnego) [roślina, krajobraz, zwierzę] to run wild, to go back to the wild- nieuprawiony ogród dziczeje an uncultivated garden runs wild ⇒ zdziczeć2. (stawać się niecywilizowanym) to become brutish, to run wild- ludzie dziczeją w czasie wojny war brings the worst in people a. reduces people to brutes- pozbawiona pozytywnych wzorów młodzież dziczeje without positive role models young people run wild ⇒ zdziczeć3. przen. to become a recluse- mieszkając samotnie człowiek dziczeje if you live alone, you find human relations more and more difficult ⇒ zdziczećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzicz|eć
См. также в других словарях:
norma — ż IV, CMs. normamie; lm D. norm 1. «ustalona, ogólnie przyjęta zasada; reguła, przepis, wzór; w etyce: zasada postępowania, dyrektywa wyznaczająca obowiązek określonego zachowania się w danej sytuacji przez odwołanie się do odpowiednich ocen i… … Słownik języka polskiego